GRUDZIEŃ 2024
chrześcijanie duszą świata
Od początku chrześcijanie byli prześladowani, zgodnie z tym, co zapowiedział Pan Jezus: „Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować” (J 15,20).
Mówi też o tym poniższy List do Diogeneta napisany podczas wielkich prześladowań II wieku. Zachowuje on nadal swą aktualność. Chrześcijanie są „duszą świata”, niezależnie od tego, kim są pod względem stanu, wykształcenia, narodowości. Są duszą świata, o ile na co dzień naprawdę są chrześcijanami:
„Chrześcijanie nie wyróżniają się ani miejscem zamieszkania, ani mową, ani sposobem ubioru. Rzeczywiście nie mają swoich własnych miast, nie posługują się odrębnym językiem. Zamieszkują greckie i barbarzyńskie miasta, jak komu wypadło; przyjmują miejscowe zwyczaje w ubiorze, w jedzeniu dając przykład życia niezrozumianego, niepojętego dla wielu.
Mieszkają każdy we własnej ojczyźnie, jak pielgrzymi; podejmują się obowiązków jak obywatele, znoszą ciężary jak cudzoziemcy. Każdy kraj obcy jest dla nich ojczyzną i każda ojczyzna ziemią obcą. Żyją w ciele, ale nie według ciała. Przebywają na ziemi, lecz są obywatelami nieba. Podporządkowują się obowiązującemu prawu, owszem, swym postępowaniem przewyższają o wiele wymogi prawa. Miłują wszystkich, a wszyscy ich prześladują. Są właśnie nieznani, a jednak skazywani. Zabija się ich, a oni tym sposobem zdobywają życie; ubogimi są, ale wzbogacają wielu; pozbawieni wszystkiego obfitują we wszystko. Krzywdzeni – błogosławią; znieważani – odpłacają szacunkiem. Dobro czynią, a karani są jak złoczyńcy… Krótko mówiąc: czym dusza jest dla ciał, tym chrześcijanie są dla świata.
Dusza znajduje się w każdej części ciała i chrześcijanie również są w każdej części świata. Dusza mieszka w ciele, choć nie pochodzi od ciała; także chrześcijanie mieszkają w świecie, ale nie są ze świata. Dusza jest niewidzialna i zamknięta w ciele widzialnym. Także chrześcijanie są łatwo widzialni w świecie, ale chwała, jaką oddają Bogu, jest niewidzialna.
Ciało nienawidzi duszy i zwalcza ją, choć nie doznało od niej najmniejszej krzywdy, dlatego że sprzeciwia się jego żądzom. Podobnie świat nienawidzi chrześcijan… dusza miłuje swe ciało… podobnie chrześcijanie miłują tych, którzy ich nienawidzą. Dusza jest zamknięta w ciele i to ona właśnie podtrzymuje ciało. Podobnie chrześcijanie są zamknięci w świecie jakby w więzieniu. A przecież to oni podtrzymują świat. Dusza nieśmiertelna mieszka w przybytku śmiertelnym; także chrześcijanie przybywają pośród tego, co zniszczalne, oczekując nieśmiertelności wiecznej”.
LISTOPAD 2024
Prześladowania chrześcijan ze względu na agresywny sekularyzm i liberalizację życia etyczno-moralnego
Chrześcijanie są dyskryminowani ze względu na wiarę nie tylko w Azji, Afryce czy na Bliskim Wschodzie, lecz także w Europie Zachodniej bądź w innych krajach rozwiniętych. Dla różnych grup są symbolem sprzeciwu, stając się ofiarami przestępstw nienawiści i incydentów motywowanych uprzedzeniami antyreligijnymi również w krajach, w których stanowią większość.
Kraje o wysokim stopniu prześladowania to m.in.: Niemcy, Francja, Kanada, Belgia.
Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym to święto obchodzone w Kościele katolickim w Polsce w każdą drugą niedzielę listopada (od 2009) jako dzień szczególnej pamięci i modlitwy w intencji chrześcijan prześladowanych współcześnie na świecie.
Najczęstsze formy prześladowań – kilka głównych nurtów działań
1. Agresja, napaści grup jawnie antychrześcijańskich:
• niszczenie obiektów sakralnych – dewastacja kościołów, cmentarzy, symboli religijnych;
• akty wandalizmu chrześcijańskich miejsc kultu;
• fizyczne ataki w czasie liturgii, siłowe lub prawne usuwanie symboli religijnych pod przykrywką równości i tolerancji;
• wykorzystywanie kultury i sztuki do wyśmiewania symboli i praktyk religijnych – robienie karykatur, ośmieszanie wiary, różne formy kpienia z pobożności, używanie wulgaryzmów.
2. Błędnie rozumiana „poprawność polityczna”, która w rezultacie skutkuje dyskryminacją grup większościowych takich jak chrześcijanie:
• wymiar sprawiedliwości lekceważy przestępstwa przeciw chrześcijanom, wydając niewspółmiernie niskie wyroki ze względu na ideologiczne zaangażowanie osób pracujących w sferze prawa, mediów, administracji publicznej, szkolnictwa, służby zdrowia;
• niekorzystne opinie w mediach, kłamstwa na temat chrześcijan – ukazuje się ich w sposób przekłamany i przesądny. Nieprawdziwe przedstawianie chrześcijan, zwłaszcza w porównaniu z innymi grupami religijnymi – muzułmanin z różańcem w ręku czy buddysta z paciorkami to pobożni wyznawcy swoich religii, a chrześcijanin z różańcem w ręku jest dewotem, fanatykiem i jako taki stanowi zagrożenie dla społeczeństwa;
• mobbing w miejscu pracy lub pomijanie przy awansie osób, które określają się jako katolicy;
• ekonomiczny szantaż w przydzielaniu funduszy europejskich lub międzynarodowych, zmuszający do działań niezgodnych z chrześcijańską etyką i moralnością;
• prawne wymuszanie zachowań niezgodnych z moralnością chrześcijańską, a promujących takie zjawiska jak: prostytucja, aborcja, ideologia gender;
• zmuszanie diecezji, parafii i innych instytucji kościelnych do stosowania praw sprzecznych z Ewangelią, np. szantażowanie w celu zmuszenia katolickich szpitali, przychodni, ośrodków zdrowia do przeprowadzania aborcji, eutanazji, zabiegów zmiany płci.
3. Laicyzacja (zeświecczenie) – programowe działania, by wyeliminować chrześcijaństwo z przestrzeni publicznej, jego wpływ na życie polityczne i społeczne za pomocą m.in. aktów prawnych:
• siłowe lub prawne usuwanie odniesień do Boga i religii w przestrzeni społecznej i dokumentach państwowych;
• likwidacja symboli religijnych w miejscach publicznych pod przykrywką równości i tolerancji. Powszechnym zjawiskiem jest usuwanie krzyży ze ścian w szkołach, szpitalach lub urzędach;
• ograniczanie możliwości manifestowania chrześcijańskich przekonań;
• cenzura i dyskryminowanie chrześcijan w sferze publicznej, na platformach medialnych, ale także w sferze prywatnej czy w miejscu pracy, np. utrata pracy za noszenie widocznego krzyżyka na szyi;
• zastraszanie przeciwników aborcji czy odmawianie personelowi medycznemu prawa do sprzeciwu sumienia;
• nietolerancja wobec poglądów chrześcijańskich w sferze publicznej, zwłaszcza w kwestiach dotyczących życia, rodziny, małżeństwa i wolności religijnej;
• umniejszanie lub pomijanie dorobku kulturowego i społecznego chrześcijaństwa;
• uciążliwe procedury przy pozwoleniach na budowę kościołów, które wydłużają ten proces lub go uniemożliwiają.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
PAŹDZIERNIK 2024
Prześladowania chrześcijan ze względu na dyktaturę
Dyktator – czy to pojedynczy, czy grupowy – nie dzieli się władzą z nikim, a Boga traktuje jako zagrożenie dla swojej absolutnej władzy lub wykorzystuje Go do swoich celów politycznych. A wtedy prześladuje chrześcijan, którzy głoszą prawdziwego Boga z wszystkimi Jego przykazaniami i nauczaniem. Kraje o wysokim stopniu prześladowania to m.in.: Nikaragua, Białoruś, Uzbekistan, Katar. Dyktatorzy stosują różne metody prześladowań, a w zależności od kraju ich intensywność jest różna. W Nikaragui dyktator wydał wojnę Kościołowi i największych szykan doświadczają duchowni, którzy krytykują łamanie praw człowieka, a biskupów pozbawiono obywatelstwa i wygnano ich z kraju. Z kolei w Uzbekistanie czy Turkmenistanie nie wolno prowadzić żadnej działalności religijnej poza instytucjami kontrolowanymi przez państwo. W podobnej sytuacji znajdują się chrześcijanie w Erytrei, Kamerunie, Kazachstanie i Katarze, którzy prześladowani są zarówno przez dyktaturę, jak i radykałów islamskich.
Najczęstsze formy prześladowań:
• fałszywe oskarżenia przywódców kościelnych o zdradę państwa i spisek;
• delegalizowanie instytucji katolickich i odbieranie im własności;
• nielegalna jest jakakolwiek praca z młodzieżą prowadzona przez Kościoły, pod karą grzywny i zatrzymań;
• zabronione też są ewangelizacja i praca misyjna oraz nauczanie religii;
• odbieranie obywatelstwa i wyrzucanie z własnej ojczyzny lub skazywanie na wieloletnie więzienie;
• nie wolno prowadzić żadnej działalności religijnej poza instytucjami kontrolowanymi
przez państwo;
• prawo blokuje publiczne wypowiedzi, cenzuruje literaturę religijną i ogranicza posiadanie materiałów religijnych w prywatnych domach. Naloty na domy chrześcijan kończą się karami grzywny, więzienia lub prac społecznych;
• zastraszanie biskupów, księży, katechetów, sióstr zakonnych krytykujących łamanie praw człowieka oraz wzywających do przestrzegania demokracji i swobód obywatelskich. Policja wysyła im groźby, straszy śmiercią;
• dewastacja kościołów, przerywanie nabożeństw;
• uciążliwe procedury wymagane do rejestracji grup religijnych wydłużają ten proces lub go uniemożliwiają;
• chrześcijańscy mężczyźni spotykają się z nierównością; odmawia się im awansu, są wyrzucani z pracy i znajdują się pod stałą kontrolą władz;
• rozmowy na tematy chrześcijańskie w społeczeństwie, także z członkami rodziny, są bardzo ryzykowne. Państwo postrzega je jako ewangelizację, za co grożą areszt i więzienie;
• szykany za działalność charytatywną;
• zamykanie katolickich mediów, a także środków masowego przekazu, w których pojawiają się krytyczne opinie na temat polityki państwa.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
WRZESIEŃ 2024
Prześladowania chrześcijan ze względu na totalitaryzm
W państwie totalitarnym nie ma miejsca na religię. Jest postrzegana jako niebezpieczna, a chrześcijanie są częścią „wrogiej” klasy. W takim reżimie może też być kult jednostki, której przysługuje boski status. Ma to miejsce w krajach, w których panuje ideologia komunistyczna przeciwna wszelkiej religijności. Prześladowania chrześcijan i przedstawicieli innych religii przez komunistyczne reżimy przybrało dwie formy. Pierwsza to całkowita eliminacja mająca charakter systematycznych i planowych działań (Korea Północna, Laos). Z kolei w krajach takich jak Kuba, Chiny i Wietnam przyjęto zasadę, że skoro chrześcijaństwa nie da się wykorzenić, to najlepszym wyjściem jest sprawowanie nad nim kontroli. Jej narzędziem są uznane i infiltrowane przez komunistyczne państwo „oficjalne Kościoły”, które pozwalają komunistycznym rządom na prezentowanie światu wolności religijnej w celu utrzymania dobrych więzi ekonomicznych i handlowych z Zachodem.
Najczęstsze formy prześladowań
1. Totalitarne kraje z absolutnym zakazem wyznawania religii:
• ujawnienie lub jedynie podejrzenie o bycie chrześcijaninem, praktykowanie religii, posiadanie Biblii lub innych materiałów religijnych grozi aresztowaniem, torturami, natychmiastową egzekucją bez procesu bądź zesłaniem do łagrów pracy;
• system odpowiedzialności zbiorowej – za praktykowanie wiary przez jedną osobę karę ponosi cała rodzina;
• w system prześladowań włączone jest otoczenie – rodzina i sąsiedzi;
• naruszane jest prawo do sprawiedliwego procesu, prawo dostępu do wymiaru sprawiedliwości, równości przed sądem;
• wyrywkowe przesłuchania przez policję lub służby specjalne mają na celu ujawnienie chrześcijan, którzy są następnie rozstrzeliwani albo wysyłani do obozów bądź w rejony górskie;
• w mediach chrześcijanie są przedstawiani jako zdrajcy narodu, a działalność misyjna jest określana jako „akt terroryzmu”;
• chrześcijanie nie mogą wychowywać dzieci zgodnie z własnymi przekonaniami i wiarą; intensywna indoktrynacja dotyczy nie tylko dorosłych, lecz także dzieci. Rodzice, którzy dystansują swoje dzieci od ideologii reżimu, narażeni są na kary więzienia i utratę opieki nad dziećmi;
• karze podlegają osoby, które używają niezarejestrowanego smartfona lub radia w celu uzyskania dostępu do niedozwolonych mediów.
2. Kraje, które dopuszczają religię pod kontrolą:
• monitorowanie, inwigilacja Kościołów i wspólnot chrześcijańskich;
• kult zamknięty w granicach kościołów i kaplic;
• zmuszanie do działań sprzecznych sumieniu, np. obowiązkowa aborcja w przypadku wad genetycznych;
• antychrześcijańska propaganda w mediach;
• przypadki zawłaszczania ziemi zgromadzeń zakonnych;
• prócz państwa głównymi prześladowcami chrześcijan są zindoktrynowani obywatele i rodzina, zachęcani do donoszenia na sąsiadów i bliskich;
• dzieci chrześcijan, o których wiadomo, że są zaangażowani w obronę praw człowieka, są zastraszane i szykanowane jako dzieci „wrogów państwa”;
• chrześcijanie, którzy kwestionują reżim, są zatrzymywani i przetrzymywani w areszcie;
• mogą być aresztowani w każdej chwili bez wyraźnego powodu i ukarani bez procesu.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
SIERPIEŃ 2024
Prześladowania chrześcijan ze względu na korupcję i zorganizowaną przestępczość
Prześladowania najbardziej dotykają chrześcijan, którzy aktywnie przeciwstawiają się działalności przestępczej, korupcji, wypowiadają się w obronie wolności słowa i praw człowieka oraz zachęcają młodzież do niewstępowania w szeregi organizacji przestępczych. Chrześcijanie są postrzegani jako zagrożenie dla ich zbrodniczych działań.
Kraje o wysokim stopniu prześladowania to m.in.: Meksyk, Kolumbia, Republika Środkowoafrykańska, Mozambik, Pakistan.
Najczęstsze formy prześladowań:
• porwania, wymuszania okupu;
• zabójstwa, napady, pobicia, zastraszanie;
• niszczenie, palenie kościołów, kaplic, miejsc kultu;
• szantaże i groźby śmierci wobec księży, którzy głoszą Ewangelię sprzeczną z interesami ekonomicznymi mafii narkotykowych i innych grup przestępczych;
• „zaginięcia” i handel ludźmi, których ofiarami są także księża i zakonnicy;
• chrześcijanie, którzy informują władze o nielegalnych działaniach lub bronią praw człowieka, mogą stać się celem ataków, inwigilacji, włamań i rabunków do ich miejsc kultu i domów prywatnych, gróźb śmierci, porwań, zabójstw;
• celem gangów są również chrześcijanki, dochodzi do uprowadzeń, gwałtów, handlu ludźmi i niewolnictwa seksualnego dziewcząt;
• indoktrynacja i przymusowa rekrutacja chłopców i mężczyzn, którzy przy stawianiu oporu są zastraszani, mogą zostać uprowadzeni lub zamordowani;
• wspólnoty chrześcijańskie stały się ofiarami przymusowych przesiedleń;
• monitorowane nauczania Kościoła przez grupy nacisku;
• grupy przestępcze wyłudzają od chrześcijan pieniądze na „ochronę”;
• ogólna nietolerancja społeczna wobec chrześcijan, zwłaszcza gdy wyrażają oni oparte na wierze opinie na temat małżeństwa, rodziny i kwestii społecznych;
• grupy przestępcze mszczą się na byłych członkach, którzy porzucili przestępczy styl życia po nawróceniu;
• w miejscach pracy, pod przykrywką „polityki niedyskryminacji”, chrześcijanie spotykają się z presją, aby przestrzegać przepisów i uczestniczyć w działaniach, które są niezgodne z ich sumieniem.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
LIPIEC 2024
Prześladowania chrześcijan ze względu na religie pierwotne, tradycyjne wierzenia
Chrześcijaństwo ze swoimi wartościami etyczno-moralnymi stanowi zagrożenie dla praw i tradycji rdzennych, w których często panuje starotestamentalna zasada „oko za oko, ząb za ząb, krew za krew”. Tak silne prześladowania w pewnych rejonach są wynikiem sprzeciwu chrześcijan m.in. wobec rytualnego okaleczania kobiet, składania ofiar z ludzi, okaleczania i zabijania szczególnie dzieci, starszych i chorych, których obwinia się o czyjąś śmierć, chorobę czy nieszczęścia. Religie animistyczne (według których przedmioty nieożywione, rośliny, zwierzęta mają duszę i mogą przejawiać cechy ludzkie) są związane z czarami, magią, czemu sprzeciwia się chrześcijaństwo. Pierwotne plemiona często do wiary katolickiej dołączają swoje pradawne wierzenia (synkretyzm), np. w duchy i szamanizm, a ci, którzy się temu sprzeciwiają, są uważani za zdrajców. Dlatego też chrześcijanie są prześladowani również w społecznościach etnicznych. Grupą najbardziej prześladowaną są konwertyci. Te zjawiska występują m.in. w takich krajach jak Meksyk, Demokratyczna Republika Konga, Republika Środkowoafrykańska, Kolumbia.
Najczęstsze formy prześladowań:
• wykluczenie z wioski, rodziny, plemienia;
• pozbawienie środków do życia i niemożliwość znalezienia pracy;
• pozbawianie życia za brak szacunku wobec wierzeń przodków;
• różne prześladowania ze strony władzy, która boi się wystąpić przeciwko tradycyjnym wierzeniom (czarownicy, szamani, rada starszych);
• pozbawienie ochrony państwa, gdyż uznaje ono prawo społeczności tubylczych do autonomii, przez co przywódcy etniczni narzucają styl życia regulowany przez zwyczaje rodzime lub synkretyczne, co doprowadza do szykan i wykluczenia;
• karanie grzywną, groźbami i przymusowymi przesiedleniami, uwięzieniem, gdy odmawiają udziału w działaniach wspólnoty sprzecznych z ich przekonaniami religijnymi;
• pobicia, niszczenie lub konfiskata mienia;
• presja społeczności przez izolację, znęcanie się fizyczne i psychiczne, ograniczenie dostępu do podstawowych usług społecznych, np. opieki zdrowotnej czy nauki w szkole;
• przymusowa praca;
• chrześcijanki często są zmuszane do małżeństwa, porzucane przez mężów, oddzielane od dzieci i skazywane na ostracyzm ze strony społeczności. Konsekwencją takiego traktowania może być konieczność przesiedlenia się, ale także ryzyko wpadnięcia w ręce handlarzy ludźmi i wykorzystywanie seksualne.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
CZERWIEC 2024
Prześladowania chrześcijan ze względu na radykalny buddyzm
Buddyzm jest związany z systemem administracji państwowej, a chrześcijaństwo – postrzegane jako religia z zewnątrz – stanowi zagrożenie dla państwa i jedności narodowej w takich krajach jak Laos, Bhutan, Mjanma, Sri Lanka. Rozwój Kościoła napotyka opór przywódców religijnych, którzy dążą do ustanowienia prawa zabraniającego zmiany religii, skutkiem czego jest zwykle zakaz oficjalnego prowadzenia pracy ewangelizacyjnej, a nawrócenia są możliwe tylko na religię panującą.
Najczęstsze formy prześladowań:
• chrześcijanie są marginalizowani i wykluczani z lokalnych społeczności, m.in. buddyści nie chcą kupować wytwarzanych przez nich produktów, przez co chrześcijanie skazywani są na życie w biedzie i ubóstwo;
• osobom przechodzącym na chrześcijaństwo odbiera się podstawowe prawa obowiązujące
w społecznościach: rodzina, wioska;
• kobiety narażone są na uprowadzenia, handel ludźmi, przemoc psychiczną, fizyczną, seksualną;
• chrześcijanom grożą utrata pracy, wygnanie z rodzinnej wioski lub miasta oraz praca niewolnicza;
• przymusowe przesiedlenia i odbieranie obywatelstwa chrześcijanom, zmuszanie do opuszczenia kraju/miasta;
• groźby, poniżanie i przemoc fizyczna;
• konwertyci mogą być aresztowani i zastraszani przez władze;
• przymusowe nawracania, nauczanie buddyzmu, by powstrzymać rozprzestrzenianie się chrześcijaństwa na kolejne pokolenia;
• konwertyci spotykają się również z presją ze strony rodziny i lokalnej społeczności, mogą być wydziedziczeni i wyrzuceni z domu rodzinnego;
• kobiety, które przeszły na chrześcijaństwo z buddyzmu, są narażone na areszt domowy, przymusowe małżeństwo, wypędzenie z domu rodzinnego i rozwód;
• służba wbrew sumieniu – przymusowy pobór do wojska, bojówek.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
MAJ 2024
Prześladowania chrześcijan ze względu na radykalny hinduizm
W krajach hinduistycznych elity religijne i polityczne oskarżają chrześcijan o stwarzanie zagrożenia dla tożsamości narodowej. Rozwój Kościoła napotyka opór przywódców religijnych, którzy w obawie o utratę wpływów stają na czele prześladowców. Chcą oni oczyścić swój kraj z innych religii i nie wahają się użyć szeroko zakrojonej przemocy, aby to osiągnąć. Największych prześladowań doświadczają konwertyci z hinduizmu. Są poddawani nieustającej presji powrotu do hinduizmu.
Radykalny hinduizm jest zdecydowanie głównym źródłem prześladowań w Indiach, obecnym w całym kraju, a jego najostrzejsze formy dotyczą niektórych prowincji indyjskich:
• siłowe zmuszanie chrześcijan do powrotu do hinduizmu, m.in. w ramach „Ghar Wapsi” (kampania „powrót do domu”);
• bezprawne uwięzienia, fałszywe oskarżenia i samosądy prowadzące do okaleczania i mordowania chrześcijan przy biernej postawie władz lokalnych;
• konwertytkom na chrześcijaństwo grożą areszt domowy, przymusowe małżeństwo, przymusowy rozwód i wyrzucenie z domu;
• prześladowanie chrześcijańskich kobiet jest często wymierzone w ich fizyczność przez molestowanie, gwałty i przemoc seksualną, ataki fizyczne – oblewanie kwasem, brutalne pobicia i zabójstwa oraz zabójstwa honorowe;
• zastraszanie, bojkot społeczny, szantaż;
• przymusowe przesiedlenia z powodu gróźb i zastraszania;
• pozbawianie wody pitnej;
• celowe pomijanie przy rozdzielaniu pomocy humanitarnej z jednoczesnym uniemożliwianiem Kościołom otrzymywania pomocy z zagranicy na prowadzenie projektów społecznych;
• ograniczanie lub likwidacja działalności chrześcijańskich organizacji pozarządowych;
• palenie kościołów, kaplic, domów i niszczenie wszelkiego rodzaju symboli chrześcijańskich;
• modlitwa i udział w nabożeństwach mogą prowadzić do fałszywych oskarżeń hinduskich radykałów o przymusowe nawracanie;
• uniemożliwianie budowy, odbudowy lub remontu kościołów;
• zmuszanie do uczestniczenia w hinduskich zajęciach będących częścią programu nauczania;
• monitorowanie aktywności i ograniczanie wolności w Internecie, aresztowanie za działalność w sieci, wyłączenia Internetu w okresach niepokojów;
• turyści odwiedzający kraj muszą podpisać oświadczenie, że nie będą prowadzić działalności kaznodziejskiej ani ewangelizacyjnej;
• media są na ogół uprzedzone do chrześcijan, a na obszarach wiejskich wręcz wrogie, powszechne są propaganda i podżeganie do przemocy wobec chrześcijan;
• pod wpływem fanatycznych hindusów plemienni przywódcy wiosek nakładają na chrześcijan wysokie grzywny i dewastują ich domy;
• deportacja wielu chrześcijańskich obcokrajowców przebywających w Indiach na podstawie wizy pracowniczej.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
KWIECIEŃ 2024
Prześladowania chrześcijańskich mężczyzn w środowiskach radykalnych islamistów
Formy prześladowań:
• przemoc fizyczna wobec chrześcijańskich mężczyzn to przede wszystkim uwięzienia, tortury, śmierć;
• uprowadzanie i zabijanie młodych mężczyzn oraz chłopców;
• służba wbrew sumieniu: przymusowy pobór do wojska, bojówek, milicji;
• pozbawianie możliwości zdobycia dobrej pracy, awansu;
• odbieranie własności prywatnej, np. biznesu, pozbawianie pracy ze względu na oskarżenia, co doprowadza do ubóstwa całe rodziny;
• wydziedziczanie lub odebranie prawa własności, wyrzucanie z domu rodzinnego;
• przymusowe wysyłanie chrześcijan nawróconych z islamu do islamskich ośrodków;
• zastraszanie i nękanie.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
MARZEC 2024
Prześladowania chrześcijańskich kobiet w środowiskach radykalnych islamistów
Kobiety, a w szczególności chrześcijanki nawrócone z islamu, są grupą społeczną najbardziej narażoną na przemoc. Dotyczy to przede wszystkim krajów azjatyckich i afrykańskich.
Formy prześladowań:
• przemoc psychiczna i fizyczna w społeczeństwie, lokalnym środowisku i w rodzinie;
• konwertytki są ofiarami „honorowych zabójstw” dokonywanych przez członków najbliższej rodziny – ojciec, brat, kuzyn. Przejście żony lub córki muzułmanina na chrześcijaństwo godzi w honor mężczyzny. Kultura i religia mówią, że w takim przypadku kobieta powinna zostać ukarana śmiercią, ale na szczęście częstym rozwiązaniem jest rozwód;
• uwięzienie przez rodzinę (areszt domowy);
• zmuszanie do opuszczenia miasta/kraju;
• chrześcijanki są uprowadzane, gwałcone i zmuszane do małżeństwa;
• są porywane i wykorzystywane jako niewolnice seksualne;
• pozbawiane są podstawowych praw człowieka: ograniczenie dostępu do wszystkich poziomów edukacji, odseparowanie od społeczności, uwięzienie domowe, zakaz pracy zawodowej;
• siłowe odbieranie dzieci, by wychować je w religii muzułmańskiej;
• są narażone na przemoc seksualną w obozach dla uchodźców wewnętrznych;
• kobiety, które zostały zgwałcone, mają problemy w rodzinach, gdyż mężowie i krewni widzą w nich hańbę rodziny;
• kiedy chrześcijanka zostaje wdową, muzułmańscy krewni mogą jej zabrać dzieci, aby wychować je na muzułmanów;
• zmuszanie do przestrzegania nakazów związanych z ubiorem;
• pozbawianie dostępu do chrześcijańskich materiałów religijnych i obrzędów.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
LUTY 2024
Prześladowania chrześcijan przez ekstremistów islamskich
W ostatnich latach nasila się ekspansja radykalnego islamu, której celem jest rozszerzenie granic islamskiego świata i wprowadzenie na opanowanych terenach prawa szariatu (normuje zarówno życie religijne, jak i społeczne wyznawców islamu) z jednoczesnym pozbyciem się chrześcijan i innych religii. Sytuacja w krajach zdominowanych przez religię muzułmańską jest niełatwa dla wyznawców innej wiary. Radykalne islamistyczne organizacje terrorystyczne oraz ekstremiści islamscy propagujący bezwzględne formy nacisku i osiągania celów to najczęściej występujące tam problemy.
Kraje o wysokim stopniu prześladowania to .in..: Somalia, Nigeria, Libia, Afganistan, Pakistan,
Syria, Indonezja.
Formy prześladowań:
• pozbawianie życia konwertytów (chrześcijan nawróconych z islamu);
• przemoc fizyczna, gwałty, napaści, porwania i brutalne egzekucje;
• zamachy na tle religijnym, ataki terrorystyczne, podkładanie bomb w miejscach kultu, w czasie mszy, nabożeństw;
• niszczenie i bezczeszczenie miejsc kultu, kościołów, kaplic, symboli religijnych;
• fałszywe oskarżenia o bluźnierstwo, skutkujące więzieniem lub śmiercią;
• ograniczony dostęp do pracy, edukacji, służby zdrowia, do podstawowych zasobów jak woda czy usługi sanitarne;
• wdrażanie praw takich jak szariat, zakazujących wprowadzania innych religii czy zwyczajów;
• medialna propaganda zniekształcająca obraz chrześcijaństwa i wzniecająca nienawiść do nich;
• milczenie władz i instytucji państwowych wobec agresji skierowanej przeciw chrześcijanom. Sprawcy ataków na chrześcijan i ich własność rzadko ponoszą odpowiedzialność za swoje czyny;
• nękanie i aresztowania chrześcijan pod pretekstem łamania prawa;
• przymusowa indoktrynacja, np. przez obowiązkowe lekcje islamu w szkołach czy uczestnictwo w życiu religijnym;
• bojkot biznesów chrześcijan, zastraszanie, bicie i zabijanie właścicieli;
• kontrola telefonów komórkowych, mediów społecznościowych, naloty i rewizje w domach i miejscach kultu;
• utrata środków do życia przez wywłaszczanie, utratę domów, pól i całych majątków;
• monitorowanie i utrudnianie podróży mających jakikolwiek związek z religią;
• dyskryminowanie w szkołach, szpitalach, miejscach pracy – powierzanie niższych stanowisk, pozbawianie awansu;
• monitorowanie, utrudnianie lub uniemożliwianie działalności Kościoła, terroryzowanie wspólnot chrześcijańskich;
• masowe zamykanie kościołów, a budowa nowych budynków kościelnych jest praktycznie niemożliwa;
• odmawianie prawa do ziemi pod budowę kościołów, zakaz odbudowywania kościołów zniszczonych w atakach terrorystycznych;
• pomijanie przy rozdzielaniu pomocy wśród przesiedleńców wewnętrznych;
• dyskryminowanie, a nawet pobicia osób noszących symbole chrześcijańskie, np. krzyżyk.
Grupą, która doświadcza najsilniejszych nacisków i największej przemocy, są konwertyci (osoby nawrócone z islamu na chrześcijaństwo). Konwersja na chrześcijaństwo jest traktowana jako zdrada państwa, rodziny i klanu.
Najczęstsze formy prześladowań:
• nawet podejrzenie o konwersję wiąże się z zagrożeniem życia. Konwertyci mogą być bezkarnie krzywdzeni oraz zabijani;
• zmuszanie do wyparcia się wiary przez członków rodziny, lokalnej społeczności i struktur państwowych. Odmowa skutkuje w najlepszym przypadku więzieniem lub przemocą, a w najgorszym – zabójstwem;
• konwertyci na chrześcijaństwo narażają się na ryzyko zabójstwa honorowego. Sprawcy przestępstw przeciwko chrześcijanom, w tym tak zwanych przestępstw honorowych, są często bezkarni. Przejście żony lub córki muzułmanina na chrześcijaństwo godzi w honor mężczyzny. Kultura i religia mówią, że w takim przypadku kobieta powinna zostać ukarana śmiercią, ale na szczęście częstym rozwiązaniem jest rozwód;
• konwersja może oznaczać utratę opieki nad dziećmi lub konieczność opuszczenia domu;
• od urodzenia dzieci konwertytów z islamu są uznawane za muzułmanów, ponieważ ich rodzice nie mogą oficjalnie zmienić wyznania;
• posiadanie materiałów chrześcijańskich jest surowo zabronione i wiąże się z dużym ryzykiem, zwłaszcza dla konwertytów w rodzinie muzułmańskiej. Osoba, u której znaleziona zostanie Biblia lub inne drukowane materiały chrześcijańskie, zostaje stracona za przyzwoleniem swoich krewnych i przedstawicieli lokalnej społeczności.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)
STYCZEŃ 2024
Mapa z indeksem prześladowań 2023
Mapa przedstawia 50 krajów o największym nasileniu prześladowań chrześcijan. Za liczbami kryją się dziesiątki, setki i tysiące ludzi, którzy cierpią z powodu wiary w Chrystusa.
O prześladowaniu chrześcijan mówimy wtedy, gdy są zastraszani, wypędzani, więzieni, bici, torturowani czy zabijani za wiarę. Prześladowanie ma też miejsce wówczas, gdy chrześcijanie z powodu swojej wiary tracą miejsca pracy lub środki na utrzymanie; kiedy dzieci nie mogą dostać się do szkół bądź też mają ograniczone szanse zdobycia wykształcenia; kiedy z powodu presji otoczenia albo w obawie o swoje życie muszą opuścić rodzinne strony; kiedy zabrania się chrześcijanom budowania kościołów czy spotykania się w prywatnych domach, a przez uciążliwe procedury utrudnia się lub wręcz uniemożliwia rejestrację chrześcijańskiego Kościoła bądź organizacji.
W ostatnich latach sprawcami prześladowań coraz częściej są osoby z najbliższego otoczenia (rodzina, sąsiedzi), a państwo rzadko interweniuje. Chrześcijanie nękani przez okoliczną społeczność często nie otrzymują pomocy ze strony policji czy wojska, nie wszczyna się dochodzeń, sprawcy nie ponoszą zaś żadnej kary.
Brak wolności religijnej nie jest jedynym powodem cierpień chrześcijan w wielu krajach. Pozbawia się ich podstawowych praw przysługujących im nie tylko jako mniejszościom religijnym, lecz także jako obywatelom i zwyczajnym ludziom, m.in. prawa do ochrony przed arbitralnym zatrzymaniem, prawa do sprawiedliwego procesu, prawa dostępu do wymiaru sprawiedliwości, równości przed sądem, prawa do niestosowania tortur, prawa do posiadania rodziny.
Z powodu wyznawanej wiary cierpi 360 mln chrześcijan na świecie. Aż w 76 państwach sytuacja wyznawców Chrystusa jest trudna lub ekstremalnie trudna. Biorąc pod uwagę ostatnie trzydziestolecie, lata 2022 i 2023 były najgorsze, jeśli chodzi o rozmiar i siłę antychrześcijańskiej przemocy, a jej głównym źródłem jest radykalny islam.
Co siódmy chrześcijanin na świecie jest prześladowany, w Afryce natomiast co piąty i zjawisko to narasta. Niepokojący jest brak ochrony ze strony rządów, które nie chcą lub nie mogą chronić wspólnot chrześcijańskich z powodów politycznych czy religijnych. Rośnie też obojętność polityków na arenie międzynarodowej, a w ramach relacji dyplomatycznych nie zwraca się uwagi na łamanie fundamentalnych praw człowieka, takich jak wolność religijna chrześcijan na świecie.
Wyodrębniliśmy główne źródła prześladowań chrześcijan i opisaliśmy je w poszczególnych miesiącach. Dochodzi do nich głównie w kręgu oddziaływania trzech wielkich religii (islamu, hinduizmu i buddyzmu), ale również w krajach, gdzie panuje dyktatura lub reżim oraz na obszarach kontrolowanych przez partie bądź partyzantki komunistyczne. Ważnymi czynnikami prześladowań są również korupcja i zorganizowana przestępczość, religie pierwotne – tradycyjne wierzenia. Trend prześladowań chrześcijan nasila się w krajach rozwiniętych, gdzie mogą oni stanowić większość, a są znakiem sprzeciwu wobec niegodziwych praw i działań.
(oprac. na podst. www.opendoors.pl, www.vaticannews.va/pl)